ปัง ๑ หมายถึง น. อาหารชนิดหนึ่งทําด้วยแป้งผสมเชื้อ เรียกว่า ขนมปัง.(โปรตุเกส p?o, เทียบฝรั่งเศส ว่า pain).
ว. เสียงดังเช่นนั้น; โดยปริยายหมายความว่า ถูกตรงที่หมาย.
ว. มาก, มักใช้แก่แข็งหรือแน่น ว่า แข็งปั๋ง ท้องแน่นปั๋ง.
(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นปลัง. (ดู ปลัง).
(แบบ) น. บงสุ์. (ป.).
(แบบ) น. บังสุกุล. (ป.).
(แบบ) ว. เฉพาะตน. (ป.).
[-ถอน] (แบบ) น. บรรจถรณ์. (ป.).